Wśród pospolitych motyli nocnych, które możemy spotkać także w ciągu dnia, prym z pewnością wiedzie poproch. To właśnie jego spotykam bardzo często podczas swoich wypadów, choć nie zawsze jest skłonny do pozowania. Dlatego zrobiłem mu niezbyt wiele zdjęć i dopiero teraz mogę go zaprezentować.
Systematyka i wygląd
Poproch pylinkowiak jest jedynym przedstawicielem rodzaju Ematurga w naszym kraju. Mamy jednak poprocha cetyniaka (Bupalus piniaria), który zalicza się jednak do innego rodzaju. Pod względem wyglądu może i trochę są podobne, ale cetyniak, w przeciwieństwie do pylinkowiaka woli przesiadywać ze skrzydłami złożonymi tak, jak robią to motyle dzienne.
Rozpiętość skrzydeł pylinkowiaka sięga 3-3,5 cm. To, co szczególnie przykuwa uwagę u tego gatunku, to bardzo dobrze widoczny dymorfizm płciowy. Samczyk ma skrzydła żółtawe, z intensywnym, brunatnym przyprószeniem. Do tego jest też widocznych kilka ciemniejszych przepasek. Warto też dodać, że jego czułki są pierzaste, jak często bywa u samców motyli nocnych. Skrzydła samiczek są natomiast białawe z brunatnym przyprószeniem i również mamy na nim ciemniejsze przepaski. Jej czułki są nitkowane. U obu płci wokół skrzydeł występuje biaława lub żółtawa strzępina z brunatnymi plamami.
Gdzie go można spotkać?
Pospolity w całej Polsce. Spotkać go można na suchych obrzeżach lasów, zrębach, leśnych polanach, łąkach, a także wrzosowiskach i torfowiskach. Dorosłe motyle pojawiają się już pod koniec kwietnia i można je obserwować do końca sierpnia.
Tryb życia
Poprochy, jak wspomniałem na początku tekstu, są aktywne w ciągu dnia i co ciekawe, przy pełnym słońcu są niezwykle rozlatane, przy czym trzymają się raczej dolnego pułapu, to znaczy fruwają wśród traw i innej, niskiej roślinności. Co jakiś czas zdarza im się przysiąść na jakimś źdźble i właśnie wtedy można je sfotografować. Od czasu do czasu, odwiedzają też kwiaty, by pożywić się ich nektarem. I to w zasadzie tyle, jeśli chodzi o dorosłe, bo przyznam, że brak mi o nich więcej danych. Na koniec dodam jedynie coś o gąsienicach. Te są bardzo wąskie, zaś ich ubarwienie jest bardzo zmienne, najczęściej o różnych odcieniach brązu lub zieleni, z białymi plamami na grzbiecie i ciemnymi pasami po bokach. Żerują głównie na wrzosach i żarnowcach, ale trafiają się również na innych roślinach. W ciągu roku Może występować jedno lub dwa pokolenia, w zależności od panujących warunków (zwłaszcza temperatury). Zimują poczwarki.
Świat Makro.com 