Zwińce (Lygaeoidea)

Nadrodzina pluskwiaków licząca na świecie około 3200 gatunków, w Polsce zaś ponad 100. Systematyka tej nadrodziny jest bardzo kontrowersyjna, a poglądy na jej wygląd bardzo różne. W przeszłości istniała jedna, ogromna rodzina zwińcowatych (Lygaeidae), jednak obecnie coraz częściej wydziela się z niej część podrodzin i podnosi do rangi samodzielnych rodzin. Ze względu na te zawiłości, postanowiłem omówić tę grupę na poziomie nadrodziny, a nie pojedynczej rodziny. Przyjmując obecny sposób klasyfikacji, nadrodzina zwińców liczy w sobie 15 rodzin. Najliczniejszą z nich jest Rhyparochromidae, która liczy na świecie ponad 1800 gatunków (większość gatunków na moim blogu będzie się zaliczało właśnie do niej). Pluskwiaki z tej grupy, osiągają przeważnie nieduże rozmiary (gdzieś w granicach 1 cm). Z ubarwienia są najczęściej niepozorne, czyli brunatne, szare lub czarne. Niektóre z nich, zwłaszcza z rodziny Lygaeidae, mają jednak jaskrawe, czerwono-czarne ubarwienie, ostrzegające przed ich paskudnym smakiem. Same zwińce są przeważnie roślinożerne, a ich głównym źródłem pokarmu są nasiona, z których wysysają soki. Większość z nich, trzyma się blisko ziemi, po której chętnie i szybko biegają. Niektóre leśne gatunki można też znaleźć w ściółce leśnej lub pod korą drzew. Generalnie, zwińce nie mają większego znaczenia gospodarczego, choć niektóre, ze względu na swoją nasienną dietę, mogą wyrządzać drobne szkody.

Barczel sosnowy (Gastrodes grossipes)

Dziobik brzozowiec (Kleidocerys resedae)

Lesiec zmienny (Drymus brunneus)

Opuszczel brunatniak (Eremocoris plebejus)

Opuszczel dwuzębny (Eremocoris abietis)

Ischnodemus sabuleti

Wyłupień świerszczowaty (Geocoris grylloides)