Żagnicowate (Aeshnidae)

Rodzina ważek licząca na świecie około 420 gatunków oraz 13 w Polsce. Żagnicowate są duże i mocno zbudowane. Husarz władca (Anax imperator), jest jedną z największych rodzimych ważek (rozpiętość jego skrzydeł sięga 11 cm). Na głowie znajdują się duże, stykające się ze sobą oczy złożone. Pod względem ubarwienia, krajowe gatunki są przeważnie brunatne lub czarniawe, często w kolorowe (zielone i/lub niebieskie) plamki. Zdarzają się jednak bardziej kolorowe, np. wspomniany husarz władca ma zielony tułów oraz niebieski odwłok z czarnym pasem biegnącym przez jego środek. Żagnicowate są wytrwałymi lotnikami. Wiele z nich spędza całe godziny w powietrzu, bardzo rzadko przysiadając, żeby odpocząć. Swoje ofiary łowią w powietrzu. Ich łupem padają głównie średniej wielkości i duże owady latające. Niektóre z nich (głównie husarze), nie wahają się atakować i pożerać innych gatunków ważek. Żagnice jako lotnicy długodystansowi, lubią się oddalać od zbiorników wodnych. Trafiają się więc zarówno w głębi lasów, jak również w miastach. Larwy żagnicowatych również są duże i mogą osiągać nawet 5,5 cm. Żyją na dnie zbiorników wodnych oraz pośród podwodnych roślin, gdzie polują na inne bezkręgowce, a także drobne kręgowce (narybek, kijanki). Większość z nich to gatunki pospolite, spotykane w całym kraju. Dwa z nich: żagnica północna (Aeshna caerula) i żagnica zielona (Aeshna viridis) są jednak rzadkie i znajdują się pod całkowitą ochroną gatunkową, zaś żagnica torfowcowa (Aeshna subartica) pod ochroną częściową.