Zmięki żółte to jedne z najliczniejszych chrząszczy, jakie można spotkać w lipcu na kwiatach. Szczególnie upodobały sobie te z rodziny baldaszkowatych i często potrafią występować na nich masowo. Dodatkowo są też dość fotogeniczne, przez co stanowią obiekt fotografii wielu miłośników przyrody.

Systematyka i wygląd

Rodzaj Rhagonycha należy do rodziny omomiłkowatych (Cantharidae) i liczy w Polsce aż 14 gatunków! To sporo, ale na całe szczęście zmięk żółty wygląda dość charakterystycznie i stosunkowo łatwo idzie go odróżnić od pokrewnych gatunków.

Zacznijmy od tego, że jest dość mały i osiąga od 7 do 12 mm. Jego ciało jest smukłe i trochę takie prostokątne, co na pewno też go wyróżnia spośród wielu innych chrząszczy. Tak samo jak u innych omomiłków, jego pokrywy są miękkie i delikatne, przez co są też bardzo podatne na uszkodzenia. Warto o tym pamiętać, gdy zechcemy wziąć któregoś do ręki. Jeśli chodzi o ubarwienie, to są w dużej mierze pomarańczowo-żółte. Tylko ich pokryw są nieco jaśniejsze, ale ich zakończenia są z kolei czarne, co jest cechą pozwalającą go odróżnić od innych omomiłków. Pokrywy skrzydłowe zmięków mają też to do siebie, że nie dochodzą do końca odwłoka, przez co trochę poza nie wystaje.

Gdzie go można spotkać?

Pospolity w całej Polsce. Pojawia się głównie na kwiecistych łąkach, leśnych polanach, a także przy drogach i w ogrodach. Pierwsze osobniki pojawiają się w czerwcu i można je obserwować do września, przy czym najliczniejsze są w lipcu. Zmięki są najpóźniej pojawiającymi się omomiłkami w naszym kraju.

Tryb życia

Jak już wspomniałem na początku, życie dorosłych zmięków kręci się głównie wokół kwiatów z rodziny baldaszkowatych. Szczególnie często można go znaleźć na dzikiej marchwi, dzięgielu leśnym, koprze oraz barszczach, zarówno na barszczu zwyczajnym, jak również na barszczu Mantegazziego i Sosnowskiego. Oprócz tego pojawia się też na innych roślinach kwitnących latem, chociażby na wrotyczu czy na ostach. Czasami można go też zauważyć na kłosach traw, z których zlizuje spadź. Jego głównym źródłem pożywienia jest jednak pyłek kwiatów i drobne owady.

Zmięk żółty z całą pewnością może słynąć ze swoich obyczajów godowych. Nie żeby chodziło zaloty w jego wykonaniu, tylko raczej o to, co się dzieje już po nich. Gdy już bowiem samiec wdrapie się na samice i złączy się z nią odwłokiem, to może z nią kopulować przez wiele godzin! Ma przy tym sporo szczęścia, ponieważ u innych omomiłków zdarza się, że samica w międzyczasie pożera samca, jednak u zmięków nie stwierdzono takiego zachowania. Tuż po kopulacji samica składa jaja w glebie i jak zostało policzone może ich być maksymalnie 349.

Larwy zmięków prowadzą zupełnie inne życie niż dorosłe bo zamiast na kwiatach, wolą się trzymać blisko ziemi, gdzie polują na ślimaki i dżdżownice. Larwy są zresztą najbardziej aktywne poza okresem kwitnienia, czyli jesienią oraz wiosną, a czasami zdarza im się obudzić nawet zimą, gdy tylko pojawi się odwilż. Na koniec dodam jeszcze, że larwy mogą żyć 321 dni, natomiast dorosłe tylko niecałe 3 tygodnie.