Świerszcze (Grylloidea)

Podrodzina prostoskrzydłych, do której zaliczają się trzy rodziny. Póki co przedstawię wam dwie z nich.

Świerszczowate (Gryllidae)

Na całym świecie żyje ich ponad 900 gatunków, w Polsce jednak stwierdzono ich tylko 6. Przynajmniej teoretycznie, ponieważ w praktyce występowanie części z nich w naszym kraju, już dawno stało się wątpliwe, inne natomiast są bardzo rzadkie. W miarę pospolity jest jedynie świerszcz polny (Gryllus campestris), żyjący na łąkach i obrzeżach lasów, oraz świerszcz domowy (Acheta domesticus). Ten ostatni jest synantropem żyjącym w sąsiedztwie człowieka, choć w ostatnim czasie, znacznie łatwiej go spotkać w sklepach zoologicznych, gdzie jest sprzedawany jako pokarm dla jaszczurek czy pająków, niż w środowisku naturalnym (o ile nasze domy można takim nazwać). Świerszcze wyróżniają się spośród innych prostoskrzydłych tym, że ich ciała są grzbietobrzusznie spłaszczone oraz stosunkowo krępe. Większość z nich osiąga rozmiary w granicach 1-2 cm. Z przodu posiadają dużą, zaokrągloną głowę, zaopatrzoną w silny aparat gryzący oraz długie i cienkie czułki (choć nie aż tak długie jak u pasikonikowatych). Skrzydła u większości z nich są w mniejszym bądź większym stopniu zredukowane, dlatego nie mogą latać. Mimo to, aparat strydulacyjny jest na nich dobrze wykształcony, co oznacza, że samce mogą wydawać dźwięki pocierając o siebie przednimi skrzydłami. Ostatnia para nóg jest przekształcona w odnóża skoczne. Są jednak bardzo krótkie, w porównaniu z tymi u pasikoników. Świerszcze prowadzą skryty tryb życia, często nocny, dlatego rzadko się je obserwuje. Dorosłe świerszcze polne na ten przykład, sporą część swego życia spędzają w norkach, zwłaszcza samce. Jeśli chodzi o ich odżywianie się, to świerszcze są niemal wyłącznie roślinożerne.

Świerszcz domowy
(Acheta domestica)

Świerszcz polny (Gryllus campestris)

Mrowiszczakowate (Myrmecophilidae)

Bardzo mała rodzina prostoskrzydłych, która liczy na całym świecie około 100 gatunków. W naszym kraju, żyje tylko jeden, czyli mrowiszczak mrówkomirek (Myrmecophilus acervorum). Ten malutki owad osiąga maksymalnie 3,5 mm. Jego ciało jest krępej budowy, ma cienkie i bardzo długie czułki, zaś trzecia para nóg jest oczywiście skoczna i pozwala mu wykonywać bardzo dalekie skoki. Mrowiszczak jest myrmekofilny, co oznacza, że żyje w mrowiskach, gdzie odżywia się jajami i larwami mrówek. Wiele aspektów jego biologii jest jednak owianych tajemnicą. Nie wiadomo na przykład, jak do końca udaje mu się mieszkać w mrowisku i nie padać ofiarą mrówek. Pewne jest to, że wszystkie mrowiszczaki są samicami, ponieważ rozmnażają się partenogenetycznie.