Stonkowate (Chrysomelidae)
Na całym świecie opisano blisko 37 tys. stonkowatych, w Polsce natomiast ich liczba dochodzi do prawie 500 gatunków. Stonki nie są duże, osiągają długość od 1,5 do 12 mm (do 1,2 cm dorastają chociażby rynnice, Chrysomela spp.). Większość z nich ma owalne lub okrągłe ciała, często ozdobione wspaniałymi paletami barw i metalicznym połyskiem. Praktycznie wszystkie gatunki są roślinożerne, a znaleźć je można głównie na ich roślinach żywicielskich. Same stanowią pokarm wielu drapieżników, dlatego nauczyły się przed nimi bronić na różnorakie sposoby. Jedne polegają na kamuflażu i upodabnianiu się do liści lub nasion, inne natomiast stawiają na barwy ostrzegawcze i paskudny smak. Niektóre gatunki, np. z rodzaju poskrzypka (Lilioceris spp.), potrafią wydawać dźwięki. Tylne nogi przedstawicieli podrodziny płeszek (Alticinae), uległy przekształceniu w odnóża skoczne, dzięki czemu potrafią wykonywać bardzo dalekie skoki. Tarczyki (Cassidinae) mają natomiast mocno spłaszczone ciała, przypominające tarcze, dzięki czemu mniejsi wrogowie (mrówki, pająki), mają utrudniony dostęp do delikatnego spodu. Wiele gatunków stonkowatych, jest uznawanych za groźne szkodniki. Najbardziej znana jest pod tym względem stonka ziemniaczana (Leptinotarsa decemlineata), która została do nas zawleczona z USA. Oprócz niej, we znaki rolnikom czy działkowiczom, potrafią się jednak dawać również wspomniane wcześniej poskrzypki, pchełka falistosmuga (Phyllotreta undulata), czy zaliczane kiedyś do odrębnej rodziny strąkowce (Bruchus spp.). Zdecydowana większość stonkowatych, to jednak gatunki rozwijające się na dzikich roślinach, nie mających większego znaczenia w gospodarce. Pod częściową ochroną gatunkową znajdują się dwa gatunki: jeziornica rdestnicowa (Macroplea appendiculata) oraz jeziornica rupiowa (Macroplea mutica).
 |
|
 |
 |
|
 |
 |
|
 |
 |
|
 |
 |
|
 |
 |
|
 |
 |
|
 |
Dodaj do ulubionych:
Polubienie Wczytywanie…
Na całym świecie opisano blisko 37 tys. stonkowatych, w Polsce natomiast ich liczba dochodzi do prawie 500 gatunków. Stonki nie są duże, osiągają długość od 1,5 do 12 mm (do 1,2 cm dorastają chociażby rynnice, Chrysomela spp.). Większość z nich ma owalne lub okrągłe ciała, często ozdobione wspaniałymi paletami barw i metalicznym połyskiem. Praktycznie wszystkie gatunki są roślinożerne, a znaleźć je można głównie na ich roślinach żywicielskich. Same stanowią pokarm wielu drapieżników, dlatego nauczyły się przed nimi bronić na różnorakie sposoby. Jedne polegają na kamuflażu i upodabnianiu się do liści lub nasion, inne natomiast stawiają na barwy ostrzegawcze i paskudny smak. Niektóre gatunki, np. z rodzaju poskrzypka (Lilioceris spp.), potrafią wydawać dźwięki. Tylne nogi przedstawicieli podrodziny płeszek (Alticinae), uległy przekształceniu w odnóża skoczne, dzięki czemu potrafią wykonywać bardzo dalekie skoki. Tarczyki (Cassidinae) mają natomiast mocno spłaszczone ciała, przypominające tarcze, dzięki czemu mniejsi wrogowie (mrówki, pająki), mają utrudniony dostęp do delikatnego spodu. Wiele gatunków stonkowatych, jest uznawanych za groźne szkodniki. Najbardziej znana jest pod tym względem stonka ziemniaczana (Leptinotarsa decemlineata), która została do nas zawleczona z USA. Oprócz niej, we znaki rolnikom czy działkowiczom, potrafią się jednak dawać również wspomniane wcześniej poskrzypki, pchełka falistosmuga (Phyllotreta undulata), czy zaliczane kiedyś do odrębnej rodziny strąkowce (Bruchus spp.). Zdecydowana większość stonkowatych, to jednak gatunki rozwijające się na dzikich roślinach, nie mających większego znaczenia w gospodarce. Pod częściową ochroną gatunkową znajdują się dwa gatunki: jeziornica rdestnicowa (Macroplea appendiculata) oraz jeziornica rupiowa (Macroplea mutica).
Świat Makro.com 