Ryjkowcowate (Curculionidae)

Ryjkowce stanowią drugą co do liczebności rodzinę chrząszczy. Do tej pory odkryto około 83 tysięcy gatunków, w Polsce zaś ponad 880. Cechą charakterystyczną przedstawicieli tej rodziny, jest znajdujący się na głowie ryjek, na którym są umieszczone czułki, a na jego końcu szczęki. Długość i kształt tego ryjka jest bardzo zmienna, w zależności od gatunku. U niektórych jest on naprawdę bardzo długi i cienki, szczególnie u przedstawicieli rodzaju słonik (Curculio spp.). Ryjkowcowate są przeważnie małymi owadami, które w naszym kraju sięgają najwyżej 2 cm (tyle osiągają górskie rozpucze, Liparus spp.). Przeważnie są jednak dużo mniejsze. Pod względem ubarwienia, są najczęściej niepozorne (szare, czarne, brunatne lub zielonkawe), rzadziej trafiają się bardziej kolorowe gatunki. Niemal wszystkie są roślinożercami, związanymi zarówno z drzewami, jak również roślinami zielnymi. Wiele z nich zasłynęło jako groźne szkodniki lasów (szeliniaki, Hylobius spp.), sadów (kwieciaki, Anthonomus spp.) i pól uprawnych (opuchlaki, Otiorhynchus spp.). Szkodnikami magazynowymi, są natomiast wołki (Sitophilus spp.), które ostatnio bywają jednak klasyfikowane w odrębnej rodzinie Dryophthoridae. Systematyka ryjkowcowatych jest bardzo skomplikowana i często ulega różnym zmianom. W ostatnich latach, zostały do nich zaklasyfikowane korniki (Scolytinae), które w przeszłości tworzyły odrębną rodzinę. Żaden gatunek ryjkowca nie znajduje się na liście gatunków chronionych.