Mrówkowate (Formicidae)
Bardzo liczna rodzina błonkówek. Jak do tej pory odkryto ponad 13800 gatunków, jednak szacuje się, że łącznie jest ich nawet 22 tys. W Polsce natomiast żyje co najmniej 105 gatunków. Mrówki zaliczają się do nadrodziny os, ale postanowiłem zaprezentować tę rodzinę osobno. Trudno o bardziej liczne i rozpoznawalne owady niż właśnie one. Owady te osiągają przeważnie niewielkie rozmiary. Charakteryzuje je tułów o zespolonych, a często nawet zlanych ze sobą pierścieniach. Równie ciekawa jest ich ogromna głowa, na której znajdują się załamane czułki, oraz aparat gębowy wyposażony w ogromne żuwaczki. Robotnice są zupełnie bezskrzydłe, natomiast samce i samice zdolne do rozrodu są uskrzydlone w czasie lotów godowych. Pod względem ubarwienia są przeważnie niepozorne, brunatne, czarne lub czerwonawe. Spotkać je można w niemal wszystkich typach środowisk, zarówno naturalnych jak i bliższych ludziom. Istnieją także gatunki synantropijne, jak mrówka faraona (Monomorium pharaonis), która jest zresztą bardzo trudnym do usunięcia szkodnikiem. Mrówki są owadami typowo społecznymi, tworzącymi wspólne gniazda (często ogromne kopce). Jak u innych owadów społecznych bywa, także one są podzielone na kasty, co oznacza, że mamy królowe, samce, robotnice (niezdolne do rozrodu samice), a czasem również żołnierzy. W dużej mierze mrówki są wszystkożerne. Żywią się zarówno słodkimi płynami, jak również innymi owadami, padliną czy nasionami roślin. Szczególnie chętnie zlizują spadź, zaś by ją pozyskać, często opiekują się wytwarzającymi ją mszycami, broniąc je przed drapieżnikami, a nawet hodując we własnych gniazdach. Same często padają łupem różnych drapieżników, choć potrafią się bronić na bardzo różne sposoby. Leśne mrówki boleśnie kąsają i strzelają kwasem mrówkowym. Bardziej prymitywne gatunki z rodzaju Myrmica, są natomiast uzbrojone w żądło. Mrówki mają bardzo ogromne znaczenie, ponieważ wiele z nich, to pożyteczne owady, pomagające ograniczać liczebność innych stawonogów. Szczególnie pod tym względem wyróżniają się leśne gatunki z rodzaju Formica. Wielu przedstawicieli tego rodzaju znajduje się zresztą pod częściową ochroną gatunkową.
 |
|
 |
 |
|
 |
Dodaj do ulubionych:
Polubienie Wczytywanie…
Bardzo liczna rodzina błonkówek. Jak do tej pory odkryto ponad 13800 gatunków, jednak szacuje się, że łącznie jest ich nawet 22 tys. W Polsce natomiast żyje co najmniej 105 gatunków. Mrówki zaliczają się do nadrodziny os, ale postanowiłem zaprezentować tę rodzinę osobno. Trudno o bardziej liczne i rozpoznawalne owady niż właśnie one. Owady te osiągają przeważnie niewielkie rozmiary. Charakteryzuje je tułów o zespolonych, a często nawet zlanych ze sobą pierścieniach. Równie ciekawa jest ich ogromna głowa, na której znajdują się załamane czułki, oraz aparat gębowy wyposażony w ogromne żuwaczki. Robotnice są zupełnie bezskrzydłe, natomiast samce i samice zdolne do rozrodu są uskrzydlone w czasie lotów godowych. Pod względem ubarwienia są przeważnie niepozorne, brunatne, czarne lub czerwonawe. Spotkać je można w niemal wszystkich typach środowisk, zarówno naturalnych jak i bliższych ludziom. Istnieją także gatunki synantropijne, jak mrówka faraona (Monomorium pharaonis), która jest zresztą bardzo trudnym do usunięcia szkodnikiem. Mrówki są owadami typowo społecznymi, tworzącymi wspólne gniazda (często ogromne kopce). Jak u innych owadów społecznych bywa, także one są podzielone na kasty, co oznacza, że mamy królowe, samce, robotnice (niezdolne do rozrodu samice), a czasem również żołnierzy. W dużej mierze mrówki są wszystkożerne. Żywią się zarówno słodkimi płynami, jak również innymi owadami, padliną czy nasionami roślin. Szczególnie chętnie zlizują spadź, zaś by ją pozyskać, często opiekują się wytwarzającymi ją mszycami, broniąc je przed drapieżnikami, a nawet hodując we własnych gniazdach. Same często padają łupem różnych drapieżników, choć potrafią się bronić na bardzo różne sposoby. Leśne mrówki boleśnie kąsają i strzelają kwasem mrówkowym. Bardziej prymitywne gatunki z rodzaju Myrmica, są natomiast uzbrojone w żądło. Mrówki mają bardzo ogromne znaczenie, ponieważ wiele z nich, to pożyteczne owady, pomagające ograniczać liczebność innych stawonogów. Szczególnie pod tym względem wyróżniają się leśne gatunki z rodzaju Formica. Wielu przedstawicieli tego rodzaju znajduje się zresztą pod częściową ochroną gatunkową.
Świat Makro.com 