Kózkowate (Cerambycidae)

Rodzina chrząszczy, zaliczana do nadrodziny Phytophaga. Na całym świecie liczy sobie ponad 26 tys. gatunków, w Polsce zaś tylko 194. Większość charakteryzuje się smukłą sylwetką, oraz wydłużonym, zwężającym się ku tyłowi ciałem. Znakiem rozpoznawczym wielu gatunków, są bardzo długie czułki, przy czym rekordzistą jest tycz cieśla (Acanthocinus aedilis), którego samiec posiada najdłuższe czułki w stosunku do swojego ciała, spośród wszystkich, rodzimych chrząszczy. Wiele gatunków zaliczanych do tej rodziny, to chrząszcze średniej wielkości, bądź duże, niejednokrotnie cechujące się wspaniałym ubarwieniem. Największymi kózkami w naszym kraju są borodziej cieśla (Ergates faber) oraz kozioróg dębosz (Cerambyx cerdo); rozmiary obu z nich przekraczają 5 cm. Kózkowate są niemal po całości roślinożercami. Dorosłe żywią się głównie pyłkiem oraz wyciekającym z drzew sokiem. Robakowate, beznogie larwy, rozwijają się natomiast pod korą lub bezpośrednio w drewnie, rzadziej w roślinach zielnych. Kózkowate potrafią się bronić przed drapieżnikami, poprzez wydawanie zgrzytających/skrzypiących dźwięków. Wiele z nich, stosuje także zjawisko mimikry i próbuje się podszywać pod niebezpieczne żądłówki. Większość kózkowatych nie ma większego znaczenia dla człowieka, jednak niektóre z nich bywają uznawane za mniej lub bardziej groźne szkodniki. Wiele kózkowatych to gatunki rzadkie, znajdujące się często na Czerwonej Liście. Część z nich jest objęta częściową lub całkowitą ochroną.