Bogatkowate (Buprestidae)

Rodzina licząca sobie na świecie ponad 15 tys. gatunków, w Polsce zaś ponad 90. Pod względem wyglądu przypominają sprężykowate, jednak nie posiadają zdolności do podskakiwania (razem z nimi należą do nadrodziny Elateriformia). Ich ciała charakteryzują się mocną budową i usztywnieniem. Wiele z nich ma metalicznie błyszczące ubarwienie, mieniące się najróżniejszymi kolorami. Dotyczy to jednak głównie tropikalnych gatunków, ponieważ nasze rodzime są przeważnie niepozorne (brunatne, zielonkawe, a nawet zupełnie czarne). Krajowe bogatki osiągają od 2 do 30 mm. Największym z nich jest miedziak sosnowiec (Chalcophora mariana), związany z borami iglastymi. Dorosłe osobniki wielu z nich, można znaleźć na kwiatach, inne zaś wolą przesiadywać na pniach drzew. Odżywiają się głównie pyłkiem oraz liśćmi. Są aktywne w ciągu dnia, szczególnie w słoneczne dni i wtedy też są bardzo ruchliwe. Ich beznogie, białe larwy rozwijają się głównie pod korą oraz w drewnie, ale są też tzw. gatunki minujące, żyjące wewnątrz liści. Niektóre gatunki, np. opiętek dwuplamek (Agrilus biguttatus) są uznawane za szkodniki, jednak zdecydowana większość nie ma większego znaczenia gospodarczego. Wiele bogatków, zwłaszcza większych i ładniej ubarwionych, jest bardzo rzadkich. Bogatek wspaniały (Buprestis splendens), jest gatunkiem reliktowym, znanym w w kraju wyłącznie z Puszczy Białowieskiej, dlatego zarówno w Polsce jak i w całej Unii Europejskiej podlega całkowitej ochronie prawnej. Dwa gatunki pyszników (Eurythyrea spp.) oraz poraj (Dicerca moesta), są natomiast pod ochroną częściową.