Biegaczowate (Carabidae)

Rodzina chrząszczy licząca na świecie ponad 40 tysięcy gatunków, w Polsce zaś około 530. Zaliczają się do podrzędu Adephaga, czyli chrząszczy drapieżnych. Faktycznie, większość biegaczowatych to drapieżniki. Zdarzają się jednak gatunki wszystkożerne i roślinożerne (szczególnie wśród mniejszych rodzajów). Wielkość rodzimych biegaczy, waha się w granicach 0,5 do 4 cm. Największym, krajowym gatunkiem jest biegacz skórzasty (Carabus coriaceus). Pod względem wyglądu, charakteryzują się mocną budową ciała, potężnymi żuwaczkami oraz długimi, silnymi nogami typu bieżnego. Większość biegaczowatych uaktywnia się głównie nocą i właśnie wtedy wychodzą na łowy. Zdarzają się jednak gatunki dzienne. Po schwytaniu ofiary oblewają ją enzymami trawiennymi, po czym ją wysysają. Wiele gatunków potrafi się bronić przed drapieżnikami za pomocą cuchnącej substancji, którą wytryskują z gruczołów na odwłoku. Larwy biegaczowatych są bardzo ruchliwe, a często również bardziej drapieżne niż dorosłe. Podobnie, jak imago, uaktywniają się głównie nocą, w dzień zaś chowają się pod kamieniami, w spróchniałym drewnie lub w glebie. Większość biegaczowatych, to gatunki bardzo pożyteczne, sporadycznie trafiają się wśród nich szkodniki. Niektóre z nich znajdują się pod całkowitą lub częściową ochroną gatunkową (niektóre gatunki z rodzaju Carabus i Calosoma). Od pewnego czasu, do biegaczowatych zaliczają się również trzyszcze (Cicindela spp.), które wcześniej stanowiły odrębną rodzinę.