Szarańczaki (Acridoidea)

Nadrodzina prostoskrzydłych, która dzieli się na 12 rodzin. Nas interesuje tylko jedna i o niej za chwilę napisze znacznie więcej.

Szarańczowate (Acrididae)

Rodzina licząca na świecie około 11 tys. gatunków. W Polsce mamy ich natomiast 35 gatunków. Przedstawiciele tej rodziny, podobnie jak pasikoniki, mają bocznie spłaszczone ciało. Różnią się jednak kilkoma cechami, chociażby bardzo krótkimi czułkami. Ich tylne nogi są skoczne, jednak nie są one tak długie jak u pasikonikowatych. U samic krótkie jest także pokładełko. Pod względem ubarwienia, są przeważnie brunatne lub zielonkawe. Zdarzają się jednak bardziej kolorowe gatunki. Niektóre z nich, np. siwoszki (Oedipoda spp.), są w dużej mierze szaro-brunatne, jednak druga para ich skrzydeł ma jaskrawą, niebieską lub czerwoną barwę. Wspomniane siwoszki przebywają głównie na odsłoniętej glebie w okolicach obrzeży lasów, jednak w zdecydowanej większości szarańczowate wolą się ukrywać wśród roślin, które zresztą stanowią ich pokarm. Wszystkie są bowiem wegetarianami. Samce tych prostoskrzydłych wydają głośne dźwięki, by przywabić samiczki, ale czynią to inaczej niż pasikoniki. Narządy strydulacyjne znajdują się u nich na biodrach trzeciej pary nóg oraz skrzydłach, zaś dźwięki powstają poprzez pocieranie nóg o skrzydła. Narządy słuchowe znajdują się natomiast na spodzie pierwszego segmentu odwłoka. Tropikalne gatunki szarańczowatych odgrywają bardzo ważną rolę, ponieważ wiele z nich to groźne szkodniki. Najbardziej znana jest niewątpliwie szarańcza wędrowna (Locusta migratoria), która potrafi tworzyć ogromne roje, siejące spustoszenia na polach uprawnych. Gatunek ten można też spotkać w Polsce, choć bardzo rzadko, jedynie na południu. Większość pozostałych gatunków, które żyją w naszym kraju, nie ma zazwyczaj większego znaczenia dla człowieka.