Jesień sprzyja występowaniu ciekawych gatunków biedronek. Oczywiście w innych porach roku też ich nie brakuje, ale osobiście szczególną uwagę zwracam na nie właśnie podczas jesiennych, chłodnych dni, kiedy trudno o spotkania z innymi chrząszczami. Będąc nad Jeziorem Łaskim miałem okazję trafić na dość ciekawy gatunek, który za chwilę wam przedstawię.
Systematyka i wygląd
W naszym kraju mamy trzy gatunki z rodzaju Calvia. Niby niedużo, ale i tak wystarczy, by się w nich pogubić. Wszystkie mają zbliżony do siebie wygląd, czyli są pomarańczowe (jaśniej bądź ciemniej), zaś na przedpleczu i pokrywach znajdują się jasne (często żółtawe) plamki. Najłatwiej z nich wszystkich można rozpoznać właśnie Calvia decemguttata. Na każdej jej pokrywie, znajduje się po 5 plamek. U pozostałej dwójki jest ich znacznie więcej (zazwyczaj po 7 na każdej pokrywie). Bliższe szczegóły pozwalające odróżnić od siebie wspomnianą dwójkę podam przy okazji artykułu o którymś z nich.
No dobrze, przejdźmy teraz do wyglądu. Gielas dziesięcioplamek to średniej wielkości biedronka, osiągająca od 5 do 6,5 mm. Jego ciało jest wyraźnie okrągławe, a do tego z lekka wypukłe. Pokrywy są u niego pomarańczowe, przeważnie z pięcioma, białymi plamkami na każdej z nich. Warto też dodać, że ostatnia plamka ma zdecydowanie inny kształt niż cała reszta. Rzadko się zdarza, by środkowa plamka zanikała lub zupełnie jej brakowało. Przedplecze i głowa są dużo jaśniejsze od pokryw, wręcz białawe. Na przedpleczu, poza żółtawymi plamami, często występują również mniejsze, ciemniejsze kropki.
Gdzie go można spotkać?
Gielas jest zdecydowanie wilgociolubny. Z tego powodu, można go wypatrzeć głównie nad brzegami wód, gdzie grasuje na rosnących wokół nich drzewach i krzewach. Oprócz tego, zdarza mu się również pojawiać na przesiekach oraz obrzeżach lasów liściastych. Z tego co udało mi się wyczytać, gielas jest podawany jako gatunek rzadki, ale spotykany w większej części kraju. Osobiście widuje go sporadycznie i zawsze pojedynczo.
Tryb życia
Podobnie jak wiele innych biedronek, także gielas zajmuje się polowaniem na mszyce. Poszukuje ich głównie na liściach drzew i krzewów, jednak swojego osobnika znalazłem trochę nietypowo, bo na trzcinie. Jak na biedronkę przystało, gielasy zimują jako owady dorosłe. Na miejsce swoich zimowisk wybierają głównie ściółkę leśną i w niej też hibernują, często w towarzystwie innych, wilgociolubnych biedronek, chociażby pokropki (Halyzia sedecimguttata), którą również miałem okazję pokazać na swoim blogu. I to by było w zasadzie na tyle w temacie tej biedronki. Wiem, krótki opis, ale trudno mi było znaleźć coś więcej na jej temat, nie mniej, jeśli w przyszłości mi się to uda, wówczas na pewno uzupełnię ten artykuł o kolejne informacje.
Świat Makro.com 