Świat Makro.com

Ten ciekawy pluskwiak, często się pojawia w różnego rodzaju zaroślach i na wszelkich gatunkach roślin, jednak dość rzadko widuje się go w atlasach owadów. Choćby z tego powodu, warto byście zapoznali się z artykułem, który dla was przygotowałem.

Systematyka

W naszym kraju występuje trzech przedstawicieli rodzaju Carpocoris. Obok naszego gatunku, równie często bywa spotykany borczyniec południowy (Carpocoris purpureipennis). Od borczyńca owocowego różni się mniejszymi, bardziej zaokrąglonymi kolcami po bokach przedplecza. Borczyniec bywa też mylony z plusknią jagodziak (Dolycoris baccarum), która tak jak on należy do rodziny tarczówkowatych (Pentatomidae). W jej przypadku jest jednak dokładnie tak jak z C. purpureipennis, czyli boki jej przedpleczy są zaokrąglone i znacznie mniej wystające, a do tego różni się także ubarwieniem (więcej w niej fioletu).

Wygląd

Borczyniec owocowy to średniej wielkości tarczówka, która osiąga od 1 do 1,4 cm. Całe jego ciało jest szerokie i mocno spłaszczone, z kształtu przypomina raczę. Boki przedplecza są zaostrzone, tworzą swego rodzaju kolce.

Pod względem ubarwienia jest stosunkowo zmienny. Przeważnie jest on mniej lub bardziej żółty, zaś półpokrywy mają różowawe bądź rdzawe zabarwienie. Kolce po bokach przedplecza są czarniawe.

Gdzie go można spotkać?

Pospolity w całym kraju. Preferuje tereny trawiaste, nasłonecznione obrzeża różnych typów lasów, a także tereny ruderalne, sąsiadujące z ludzkimi siedzibami. Po przezimowaniu, pierwsze borczyńce pojawiają się już w kwietniu. Osobniki nowego pokolenia zaś, możemy obserwować od lipca do późnej jesieni.

Tryb życia

W każdym stadium swego rozwoju, borczyniec jest zdeklarowanym roślinożercą. Przy pomocy swego kłująco-ssącego aparatu gębowego wysysa soki z różnych roślin, oraz ich owoców. Same borczyńce są narażone na ataki bardzo wielu drapieżników. Siedzące na roślinach osobniki starają się ukryć przed napastnikiem, chowając się np. po drugiej stronie łodyżki. Mogą także zbiec z rośliny i ukryć się w gąszczu, a w rzadkich przypadkach nawet odlecieć. Schwytane pluskwiaki, bronią się natomiast poprzez wydzielanie nieprzyjemnie pachnącej substancji ze specjalnych gruczołów zapachowych, znajdujących się na śródpiersiu. Dzięki temu są wstanie odstraszyć bardzo wielu amatorów owadziego białka, zwłaszcza ptaki.

Galeria